HABER-YORUM : İstanbul Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdür Yardımcısı Nail Toğay 80 askeri faşist cuntasının “Asmayalım da besleyelim mi?” geleneğinin yeni bir türevi ile salgın karşısında tutumunu belirledi. Nail Toğay “çocuklarımız aç, nasıl evde kalalım şimdi ben dilenmekten, çöpten yiyecek toplamaktan geliyorum” diyen roman kadına “geber” diyerek yol gösterdi! Virüs salgını için alınan yegane tedbir halka “evde kal”çağrısıdır. Bir yandan üretim içinde yer alan halk kitleleri her gün tıka basa dolu toplu taşıma araçları, iş yeri servisleri ile işe giderken, diğer yandan yüzlerce işçi-emekçi dip dibe üretim faaliyetine zorlanıyor. Bu koşullarda burjuva-feodal medyaya çıkan uzman apoletli şahsiyetler “sosyal mesafe”nin korunması gerektiği, insanların yakın temas içinde olmamasının önemli olduğu, “yaşamın eve sığacağı”nı salık veren boş öğütler veriyor, öneriler sunuyor.Yine diğer yandan sokakta yaşamak zorunda olan, çöp toplayarak, atık kağıt ve plastik toplayarak geçinen oldukça geniş emekçi kesimler her an gün gün yayılan virüsün kendilerine bulaşmasını bekliyor. Toplumun en dışlanmış, aşağılanan ve oldukça zor koşullarda esasta kağıt ve plastik toplayıcılığı, dilencilikle geçinen romenler ise hayatlarını güvencesizlik içinde idame ettirmeye çalışıyor. Virüs salgının da da en güvencesiz kesim olma durumu bu katmanlar için devam etmektedir.Bu durumu “Şu anda çok mağdur durumdayım. Bu sabah, ayıptır söylemesi, çocuklarıma kahvaltı ettiremedim ve bu benim zoruma gitti. Devletimiz bu duruma bir el koysun. Şimdi çocuklarım aç kalmasınlar diye dilenmekten geliyorum. Pastaneleri, çöpleri gezerek çocuklarıma ekmek getirdim. ‘Kal’ diyorsunuz ama mecburuz gitmeye. Çoluk çocuğumuz var, açız yani aç, aç. Biz açlıktan ölelim ama çoluğumuza çocuğumuza bir şey olmasın. Bana negüzel diyorlar ki, ‘Çıkma, çıkma.’ Mecbur çıkacağım. Bir gelir olmayınca ne olacak?” diye dile getiren romen kadın, devletin faşist bürokratının hışmına uğradı. Gerçeği dile getirmekten halk kitleleri zaten men edilirken, hele de bunu bir romen kadının dile getirmesi şovenist, faşist devlet tarafından ancak bu şekilde karşılanabilirdi.Virüsten, açlıktan, yokluktan, erkek egemen şiddetten kadınların maruz kaldığı ya da faşizminadres soran kurşunuyla HAYATA GEÇEN ŞEY “GEBER” siyasetidir. Faşizmin en iyi bildiği ve ezilenlere reva gördüğü de budur. “Devlete zeval gelmemesi” için faşizm, halkı bire kadar kıracak bir zihniyete, tutuma sahiptir. Ya sefalet, yoksulluk, ağır sömürü ve “dilini yutmuş şekilde” kaderine mahkum olarak nefes alır verirsin ya da bunları kabul etmiyorsan “asılırsın beslenmezsin”, “ya seversin ya terk edersin”, “ya zindanlara girersin ya hayatın zindana döner”, “ya polis copu yersin ya susarsın”, “ya rıza getirirsin ya da gebertilirsin”. Ezilenler gerçeği dile getirdiği için korkutulamayacak, baskılanamayacak, GEBERMEYECEK.
Hesap sorma bilinciyle örgütlenecek ve çocuklarından emanet aldığı geleceği kazanmak için kavgaya tutuşacak.
